Sofija Jovanović bila je narednik u srpskoj vojsci u ratovima od 1912 do 1918. godine i prva žena borac u srpskoj vojsci.
Otac joj je bio mesar u Dušanovoj ulici ali je preminuo kada je bila još mala. Kao maturatkinja prijavila se kao dobrovoljac kada je izbio Prvi balkanski rat 1912.godine. Prošla je test pred komisijom i ako su u prvi mah hteli da je prime kao bolničarku ali ona je bila uporna i rekla da jedino kao vojnik pristupa. Nakon što je prošla obuku prvo učešće u borbama imala je na Crnoj Čuki i Veljoj Glavi.
Njena hrabrost bila je primećena i od francuskih novinara koji su je nazvali „Srpska Jovanka Orleanka“.
Nakon završetka Drugog balkanskog rata zaposlila se u Direkciji železnice. Ubrzo je počeo i Prvi svetski rat i ona se našla već prvog dana u borbenim redovima i bila je jedan od učesnika prve bitke u kojoj je razbijen austrijski desant na Beograd.
Tokom Prvog svetskog rata branila je Beograd gde je komandovala prvom grupom srpskih boraca koja je prešla preko Save u Srem da izvidi neprijateljske položaje i preseče telefonske žice do Zemuna. Učestvovala je u bitkama na Drini,Kolubari, borbama od Ade Cingalije do poslednje odbrane Beograda na Dorćolu. Preživela je povlačenje preko Albanije i učestvovala u proboji Solunskog fronta. Ranjavana je više puta a izgubila je i stopalo i ostala invalid. Za svoja herojstva dobila je 13.odlikovanja.
Preminula je 1979. godine i sahranjena je uz vojne počasti na Novom groblju u Beogradu.
