Crkva Vaznesenja Gospodnjeg u Čačku je nekadašnji manastir Bogorodica Gradačka zadužbina je Župana Stracimira, brata Stefana Nemanje iz XII veka.
Tačna godina osnivanja hrama nije poznata, ali se pretpostavlja da je izgrađen između 1179. i 1190. godine. Smatra se da ga je sagradio Župan Stracimir, brata Stefana Nemanje kada je imao naziv Bogorodica Gradačka.
Prvi pisani tragovi o crkvi su u Studeničkom tipiku Svetog Save koji je on napisao kao starešina tog manastira između 1207.-1215. godine.
U povelji kralja Stefana Prvovenčanog koja je ispisana na zidu žičkog zvonika, Bogorodica Gradačka se izjednačava sa tri najznačajnija kraljevska manastira: Studenicom, Sv. Đorđem u Rasu i Hilandarom.
U vreme turske vladavine crkva je pretvorena u džamiju nakon 1526. godine. Kada nad Čačkom dolazi Austrijska vlast 1716. godine džamija je vraćena u crkvu. Obnovljeni hram osveštao je valjevski episkop Dositej Nikolić 1723. godine. U inventaru crkve za bogosluženje izdvajaju se zvono, antiminis Arsenija Čarnojevića iz 1692. godine, rukopisno Jevanđelje i Oktoih.
Godine 1739. Čačak se vraća pod turske granice i hram ponovo postaje džamija. Tokom Prvog srpskog ustanka džamija ili ti crkva je bila dosta oštećena, a Turci su zvono skinuli prodali.
Brat Miloša Obrenovića Jovan Obrenović je počeo prepravku stare džamije u crkvu i osvećenjem 6. septembra 1834. godine posvećena je Vaznesenju Gospodnjem. Crkva je od 1834. godine imala više rekonstrukcija. Zvono je pronađeno i vraćeno crkvi.
Crkva je u potpunosti dobila svoj današnji izgled 1929, a poslednja obnova je trajala od 2010. do jula 2011. godine.
