Ulica Velike stepenice u Beogradu nalazi se na teritoriji opštine Savski venac i spajaju Kosančićev venac sa Karađorđevom ulicom. Ulicu, većim delom, čine stepenice sa 108 stepenika, a status ulice dobila je 1872. godine.
Stepenice su sagrađene 1862. godine po naredbi kneza Mihaila Obrenovića i predstavljaju prvi uređeni prilaz od Kalemegdana i beogradske varoši do Savskog pristaništa.
Prema predanju, nakon smrti kneza Miloša 1860, godine, cela porodica Obrenović se okupila. Kada je knez Mihailo ispraćao sestru Perku Obrenović do pristaništa vraćajući se uzbrdo pored Saborne crkve uvideo je da treba poboljšati prohodnost između varoši i pristaništa.
U nekoliko navrata je pokušano da se izgradi stepenište ili bolja staza ali su Turci sprečavali jer su navodno oni bili vlasnici nekih parcela.
Knez Mihailo je izdao naredbu da se o njegovom trošku izgrade kamene stepenice, a Turci isele. Godine 1862. potpisan je sporazum o obavenom iseljenju turskoh stanovništava iz svih mesta u Srbiji.
Knežev prilog za ovu gradnju iznosio je 300 dukata, a stepenice je gradio građevinar Štajnlehner.
Stepenice su u tom periodu bile ono što je nekada bila Balkanska ulica ( spajala je centar sa železničkom stanicom). Spajale su pristanište sa beogradskom varoši,a svi koji su dolazili iz Austrije ili nekih delova Evrope morali su doći vodenim putem. Kao i nekada u Balkanskoj ulici duž stepenica bile su poređane male zanatske radnje koje su radile 24 časa jer su putnici stalno dolazili ili odlazili.
Železnički saobraćaj, izgradnja puteva pre i nakon Prvog svetskog rata, kao i stvaranje novih država polako su odvela stepenište u zaborav.
Februara 1902. godine usvojeno je od strane opštinskog odbora da se nazovu „Stepenice kneza Mihaila“ ali i pored toga što su tako nazvane nikada nije bilo primenjeno.
