Manastir Grabovac

Manastir Grabovac je sagrađen je na mestu ranijeg manastira, za koji se veruje da su ga podigli kraljevi Milutin i Dragutin krajem 13. veka. Pored manastira se nalazi kapela na izvoru Vidan vode, koja se koristi za krštenja i za koja je prema narodnom verovanju lekovita.

Po narodnom predanju, kralj Dragutin je nakon što je izlečio nogu, nakon pada sa konja u gradu Jeleču, 1282. godine, sa izvora vode podigao manastir.

Manastir je srušen 1521. od strane vojske Sulejmana Veličanstvenog. Manastir je bio obnovljen sa zahavljujući budimskom veziru nekoliko godina kasnije.

U manastiru je krajem 17. veka u velikoj seobi Srba pod vođstvom patrijarha Arsenija Čarnojevića 1690. godine, održan poslednji Sabor srpske pravoslavne crkve pre prelaska preko Save.

U manastiru je došlo i do okupljanja ustaničke vojske tokom Prvog srpskog ustanka, ali je i manastir platio svoj danaka nakon propasti ustanka. Manastir je srušen i spaljen od strane Turaka, a zvona i ostale vrednosti su odneli.

Manastir je obnovljen 1859. godine za vreme vladavine kneza Miloša Obrenovića. U njoj se nalazila i škola.

Na zahtev meštana manastir je 1865. godine postao parohijska crkva i tako sve do 1890. godine kada je počela izgradnja manastirske crkve na temeljima porušene iz 1813. godine. Status manastira je vraćen 1928. godine.

Novi manastirski konak je podignuta na temeljima starog, u periodu od 1975. do 1980. godine, zalaganjem duhovnika Damaskina i igumanije Anastasije Spasojević i sestre Haritine, koji su sahranjeni u porti manastira.

Unutrašnjost crkve ponovo je oslikana u periodu od 1988 -1990. god. Godine, 1991. na crkvi je postavljen novi krst, a 1993. obnovljena je postojeća fasada i postavljena česma kraj izvora.

Manastir ima biblioteku sa 113 rukopisa od kojih su mnogi iz vremena nastanka samostalnosti srpske crkve. Tu je Romulovo jevanđelje iz 14. veka, Dioptra-zbornik o čuvanju duše iz 15. veka. Mnoge knjige i drugi predmeti prebačeni su tokom vremena u druge crkve.