Pre Novog groblja u Ruzveltovoj ulici, gradsko groblje se nalazilo na današnjem prostoru Tašmajdana sve do 1927. godine i ako je sahranjivanje prestalo zvanično početkom 19. veka.
Novo groblje je otvoreno 1886. godine, pa je počelo preseljenje posmrtnih ostataka sa Tašmajdana na Novo groblje a nadgrobne ploče su prodavane. Ostao je dobar deo nadgrobnih spomen ploča koje nisu mogle da se prodaju, pa je nekom palo na pamet da ih iskoristi kao ploče za staze. U nadi da niko neće primetiti lice nadgrobnih ploča okretane su ka zemlji ali bilo je i zaboravnih radnika koji su gledali da što pre urade svoj posao.
Jedan deo ploča postavljen je bio između Crkve svetog Marka i Ruske crkve na Tašmajdanu, u obližnjim ulicama koje se nalaze kod Tašmajdana i na Kalemegdanu jer se poklopilo sa sređivanjem dela najvećeg parka u Beogradu.
U periodu od 1927/28. godine počelo je sređivanje platoa i gradnja Velikih stepeništa, kao i postavljanje „Pobednika“ na Kalemegdanu, pa je ostatak nadgrobnih ploča postavljen kao staze ali i kao deo postamenta za spomenik „Pobednik“.
