Olivera Lazarević, poznata i kao Olivera Despotica, rođena je oko 1372. godine kao ćerka srpskog kneza Lazara Hrebeljanovića i kneginje Milice. Poticala je iz moćne i ugledne porodice, a njen brat bio je despot Stefan Lazarević, jedan od najznačajnijih srpskih vladara i vojskovođa.
Olivera je postala deo istorije Balkana kroz svoj brak sa sultanom Bajazitom I. Nakon bitke na Kosovu polju 1389. godine, gde je njen otac Lazar poginuo, Olivera je poslana na dvor Bajazita I kao deo političkog dogovora i pokušaja da se obezbedi mir između Srba i Osmanlija.
Prema predanju, put iz rodnog Kruševca ka Drenopolju srpski narod je Oliveri posuo put ružama.
Njen boravak na osmanskom dvoru bio je značajan ne samo zbog političkih veza koje je predstavljala, već i zbog njenog uticaja. Olivera je uspela da zadrži određeni nivo autonomije i da pomogne svojoj porodici i narodu u teškim vremenima. Njen položaj na dvoru omogućio je njenom bratu Stefanu da vlada relativno mirno kao vazal Osmanlija, što je omogućilo ekonomski i kulturni razvoj Srbije u to vreme.
Nakon poraza Bajazita I u bitki kod Angore 1402. godine od strane mongolskog vladara Tamerlana, Olivera je, zajedno sa Bajazitom, zarobljena. Bajazit je 8. marta 1403. u tatarskom ropstvu izvršio samoubistvm Olivera je oslobođena iz zatočeništva tokom 1403. zahvaljujući njenom bratu Stefanu Lazareviću.
Vratila se u Srbiju 1403. godine gde se trajno nastanila na dvoru svoga brata despota Stefana u Beogradu. Sve do njegove smrti bila mu je savetnik.
Princeza Olivera nije se više udavala. Smatra se da je umrla posle 1444. godine i ne zna se gde je sahranjena.
Olivera Lazarević ostala je zapamćena kao važna figura u srpskoj istoriji, simbol hrabrosti i snage u teškim vremenima. Njena uloga u diplomatskim odnosima između Srba i Osmanlija i njen uticaj na osmanskom dvoru doprineli su stabilizaciji regiona tokom njenog života.
