Bitka kod Dojranskog jezera 1918. godine je bila jedna od ključnih sukoba na Solunskom frontu tokom Prvog svetskog rata. Odigrala se u septembru 1918. godine i predstavljala završnu fazu savezničke ofanzive protiv Centralnih sila na Balkanu.
Saveznici su do 1918. godine pripremali veliki napad kako bi probili Solunski front i doveli do kraja rata na Balkanu. Savezničke snage su se sastojale od britanskih, grčkih, francuskih i srpskih jedinica. Napad na Dojranski sektor bio je deo šire ofanzive koja je uključivala proboj kod Dobrog polja.
Bitka je počela 18. septembra 1918. godine sa intenzivnom artiljerijskom pripremom koja je trajala nekoliko dana. Saveznici su koristili veliki broj artiljerijskih oruđa kako bi uništili bugarske odbrambene položaje.
Napad su predvodile britanske i grčke trupe koje su pokušale da probiju dobro utvrđene bugarske linije. Bugarska vojska je bila dobro utvrđena i spremna za odbranu, koristeći mrežu rovova i utvrđenja koja su bila izuzetno teška za savlađivanje.
Uprkos snažnoj odbrani, savezničke snage su 19. i 20. septembra uspele da probiju bugarske linije. Intenzivna artiljerijska vatra i veliki broj napadačkih talasa konačno su slomili bugarski otpor.
Proboj kod Dojranskog jezera imao je značajne posledice po rat na Balkanu:
Nakon proboja savezničkih snaga, bugarska vojska je bila prinuđena na povlačenje. Bugarska je kapitulirala 29. septembra 1918. godine, čime je Solunski front bio konačno probijen.
Proboj Solunskog fronta omogućio je saveznicima da nastave napredovanje kroz Balkansko poluostrvo, oslobađajući Srbiju i druge okupirane teritorije.
Kapitulacija Bugarske i napredovanje saveznika na Balkanu značajno su doprineli kraju Prvog svetskog rata. Centralne sile su bile prinuđene na povlačenje na svim frontovima, što je dovelo do njihovog konačnog poraza.
