Dečak Sava Petković,šegrt za sarački zanat, sparnog popodneva 3/15.juna 1862.godine došao je do izvora da napuni testiju ( bokal) sa vodom. Jedan turski vojnik oteo Savi testiju iz ruku i on poče da se brani, što je veoma naljutilo Turčina pa ga je on ubio bajonetom, po jednoj verziji, po drugoj ga je udario testijom u glavu i Sava pade okrvavljen pored česme.
Srpski žandari su odmah došli sa turskim posrednikom Simom Nešićem ( po kome je nazvana Simina ulica) i uhapsili ubice. U sukobu sa turcima je Sima Nešić ubijen a i žandarm Đorđe Nišlija. I zapovednik srpske straže Ivko Prokić je ubijen sa leđa od turskih vojnika nakon što je pustio turke kako bi smirio borbe koje su se rasplamsavale.
Nije dugo trebalo da se vest proširi Beogradom o smrti dečaka pa se sukob proširio na ceo Beograd. Jedan od događaja koji je doveo borbe do vrhunca se odigrao kod današnjeg Studenskog parka (nekada Velika pijaca).
Srbi su se tada svi digli i počeli polako da zauzimaju ceo Beograd a vest o velikom ustanku u Beogradu proširila se Srbijom.
Knez Mihailo nalazio se tada u Šapcu pa je poslao ultimatum Turcima da do osam sati uveče napuste Beograd. Sledećeg dana nastao je mir ali samo prividan jer je 17.04 počelo bombardovanje Beograda iz 56 topova sa Kalemegdana. Srbi su podigli barikade kako bi se odbranili.Poginulo je oko 50 građana i vojnika, izgorelo je 20, a uništeno oko 357 kuća.
Ubistvo dečaka Save Petkovića dovelo je do osude turaka širom sveta pa su jula 1862.godine u Kanlidži pored Carigrada započeti su pregovori o nezavisnosti Srbije, na kojima su učestvovali Francuska, Engleska, Rusija i Austrija. Doneta je odluka da turci napuste Srbiju. U narednih godinu dana iseljeno je više od osam hiljada Turaka. Na intervenciju stranih konzula, pre svega britanskog konzula Longvorta, tada je zaključemo primirje koje su potpisali Ašir-paša i ministar Ilija Garašanin, kao i predstavnici stranih sila.
Turci su polako gubili borbe a i diplomatski pregovori nisu doveli do velikog uspeha pa jedini izlaz iz svega je bila predaja gradova. Prvi grad koji je pred „na čuvanje knezu Mihailu“ bio je Beograd.
Godine 1867. knez Mihailo je dobio ključeve Beogradske tvrđave.
U Dobričinoj ulici podignut je spomenik dečaku Savi Petroviću . Na spomeniku piše da se događaj odigrao 26.maja 1862.godine ali izvori govore da se događaj odigrao 15.juna 1862.godine pa nije poznato zbog čega je stavljen taj datum.
Spomen česma je podignuta 1931. godine iz sredstava zadužbine trgovca Tome Vanđela, a autor je bio srpski akademik i skulptor Simeon Roksandić. Model za spomen česmu bio je Vlastimir Petković Kepa, nekad telefonista Radio Beograda, a pre toga poznati fudbaler BSK-a (sada OFK Beograd) i reprezentativac Jugoslavije. Od 5. februara 1965. godine je proglašena za spomenik kulture.
