Saborna crkva u Beogradu nalazi se na raskršću ulica kneza Sime Markovića i kralja Petra – Kosančićev venac. Sagrađena je 1845. godine na mestu starije crkve koja je bila kao i današnja posvećena Svetom arhanđelu Mihailu.
Stara crkva bila je građena i rušena tokom 18. veka više puta. Crkveni verodostojnici su rizikovali i sopstvene glave gradeći je jer je čak postojala i naredba turskih vlasti da se srpske crkve ne smeju obnavljati. Jedan od crkvenih verodostojnika koji je ponovo gradio Sabornu crkvu je Mitropolit beogradsko-karlovački Mojsije inače beograđanin po rođenju. Stara crkva je bila izgrađena od kamena bez krsta.
Godine 1739. crkva je ponovo bila ponovo porušena ali i obnovljena, pa opet stradala u požaru 1798. godine. Obnovljena je ponovo, pa ponovo porušena nakon Prvog srpskog ustanka. Nakon Drugog srpskog ustanka ponovo obnovljena.
Objavljivanjem Hatišerifa 1830. godine, na dan Sv. Andrije Prozvanog, po naredbi kneza Miloša pored stare crkve, podignuta je drvena zvonara.
Zvona su se lila upravo kod Saborne crkve gde je bila naložena velika vatra koja je gorela nekoliko dana kako bi grejala kalup u koji su beograđani ubacivali svoj nakit i razne predmete od srebra koji su imali ili nabavljali kako bi drveni zvonik dobio zvona. Mora se razumeti da je ovaj, nazovimo događajem, imao nešto sveto za sve beograđane tada.
Turci su odluka kneza Miloša gledali kao vid pretnje i pokušali da zaustave ali postoji anegdota koja se i danas prepričava. Beogradski vezir Husein – paša Gavanoz Oglu (1827. god. -1833. god.) pretio je vojvodi Petru Cukiću zaduženom za podizanje zvona, da će biti kažnjen zbog toga. Vojvoda mu je odgovorio:
„Znam, znam, efendum paša, ako podignem ja ću poginuti od turske ruke, a ako ih ne podignem ja ću poginuti od ruke moga gospodara knjaza Miloša. Ja više volim da poginem od turske ruke nego od ruke moga gospodara kao njegov neposlušni sluga.“
Danas se u zvoniku Vaznesenjske crkve (1863. god.) među pet zvona različite veličine i porekla nalazi i zvono stare Saborne crkve, koje se 15. februara 1830. godine oglasilo prvi put, kada je Kneževina Srbija dobila autonomiju.
