Zgrada Sala mira u Beogradu se nalazila na mestu gde se danas nalazi Parking-servis na trgu Slavija. Sagrađena je 1888. godine po projektu inženjera Svetolika Popovića za Frensis H. Makenzija.
Nakon izgradnje Frensis H. Makenzi je zgradu koristio kao školu gde je predavao astronomiju i biologiju od 1889.godine. Profesor Učiteljske škole Dimitrije Josić predavao je o događajima iz Starog i Novog zaveta. Samo godinu dana od početka predavanja dozidana je još jedna zgrada koja je služila kao muška večernja škola za nepismene i škola za ženski ručni rad – Ženska radenička škola.
Godine 1891. godine počela je sa radom nedeljna škola za hrišćansku nauku koja je osnovu ideju imala da se poštuju sve vere.
Škole koje je finansirao Makenzi su radile sve dok nije preminuo 1895.godine, a nakon toga zgrada Sala mira je izdata prvo Srpskoj crtačko-slikarskoj školi Kirila Kutlika, a posle i Srpskoj slikarskoj školi Bete i Riste Vukanović.
Zgradu je prodata 1900. godine Vračarskoj štedionici u kojoj je bila smeštena banka.
Od 1910. godine Sala mira postaje vlasništvo Srpske socijaldemoratske partije sve do 1929. godine kada je partiji bio zabranjen rad. Zgrada se izdaje Potrošačkoj zadruzi koja otvara restoran sa baštom.
Godine 1934.godine novi zakupac lokala postaje Ilija Đorđević koji vrši prepravke na zgradi i u njoj otvara bioskop „Vračar“ 29. aprila 1935.godine sa premijerom filma „Ali baba i 40 hajduka“.
Zgrada bioskopa je bila teško oštećena nakon bombardovanja Beograda 1941.godine. Nekoliko godina nakon završetka Drugog svetskog rata 1947. godine zgrada je u potpunosti obnovljena i njoj se jedno vreme nalazio Radnički dom kulture, da bi kasnije ponovo bio otvoren bioskop ali pod nazivom „Slavija“.
Zgrada bioskopa „Slavija” srušena je 1991. godine, a na tom prostoru podigao montažni objekat u kome su se nalazile privatne radnje, dok i one nisu srušene i prostor pretvoren u parking.
Foto:ilustracija/A.M
