Pijaca Zeleni venac svečano je otvorena 1.oktobra 1926.godine i bila je prva moderna pijaca u Beogradu. Pijaca je delo arhitekata i inženjera Viktora Grosa i Ljubivoja Damjanovića.
PIjacu su sačinjavala četiri paviljona.Prvi paviljon je prema ulici kraljice Natalije koji je na sebi imao sat i zvono koje je označavalo početak i kraj rada pijace. U tom paviljonu su bile tezge sa cvećem, a takođe su se održavale i izložbe cveća.
U drugom paviljonu postavljeni su bili bazeni sa raznim vrstama riba.
Treći paviljon je bio obezbeđen za mlečne proizvode.
Četvrti paviljon bio je za meso i delikatesne proizvode.
Između paviljona prodavalo se voće i povrće, a i drugi proizvodi. Treba reći da su prodavci u početku sami pravili ili formirali svoje tezge.
Pijaca je dobila ime po kafani koja se nalazila nekada preko puta pijace i koja je na fasadi imala limeni zeleni venac.
Pre izgradnje pijace na njenom prostoru nalazilo se groblje koje je odlukom kneza Miloša 1835.godine preseljeno na Tašmajdan. Prostor oko Zelenog venca počeo je da se veoma brzo urbanizuje, pa se javila potreba za pijacom. Tokom 1853.godine pokušana je gradnja prvog narodnog pozorišta ali se odustalo jer je zemljište bilo podvodno.
Na Prvoj skupština piljara Srbije održanoj na Zelenom vencu 1918. godine, doneta je odluka o izgradnji pijace.
Početkom 2007. godine pijaca „Zeleni venac“je potpuno rekonstruisana.
