Pokolju u Čelebiću
Pokolj u Čelebiću je događaj koji se zbio 29. i 30. jula 1941. na pravoslavni praznik Ognjenu Mariju.
U ranim jutarnjim satima 28.jula 1941.godine putem od Livna prema Bosanskom Grahovu ustaše su krenule ka Crnom Lugu sa jednim autobusom i nekoliko kamiona, a ispred njih crna limuzina u kojoj je bio ustaški glavešina, advokat Urumović. Ustaše su naišle kod sela Grahovac na zasedu od strane antifašističkih ustanika. Uspeli su da odbiju napad ustaša ali u povlačenju ušli su u selo Čelebić. Ustaše su hapsile sve muškarce srpske nacionalnosti gde su odvođeni u zgradu osnovne škole gde su mučeni i ubijani. Tela ubijenih Srba bačena su sutradan u jamu Bikušu nekoliko kilometara u brdu iznad Čelebića.
Kraj masakru nije bio ni blizu. 30.jula pokupili su sve žene i decu srpske nacionalnosti i odveli u istu osnovnu školu gde su ih mučili, silovali, masakrirali i bez upotrebe vatrenog oružja ubijali na razne načine. Masovna grobnica ubijenih žena i dece se nalazi ispod samog sela Čelebić na mestu zvanom Barjak.
U tri dana pobijeno je oko 400 Srba.
Pokolju u Donji Rujani
Na Ognjenu Mariju 30.jula 1941.godine ustaše su ušle u selo Donje Rujane i rekli stanovnicima da ih šalju u Srbiju pa su počeli odvajati žene i decu od muškaraca.
Prvo su u pravcu jame „Ravni Dolac“ odveli muškarce dok su žene i deca ostali u kućama, a nakon toga su odveli i žene i decu u pećinu i bacali u jame.
U jamu je ukupno bačeno 217 Srba.Većina bačenih Srba je ubijena prethodno ili pri padu u jamu koja je duboka 50 metara. Od 217 ili 218 bačenih u jamu, njih 14, od čega 13 žena i jedan muškarac su u jami među leševima u raspadanju preživeli šest nedelja.Pošto nisu imali vode i hrane, neki preživeli su sakupljali kišnicu i pili vlastitu mokraću da prežive.
Srbi koji su preživeli su se nakon Drugog svjetskog rata iselili u Srbiju.
Foto: Printscreen/youtube – Spomenik u Čelebiću