Tokom ovogodišnjeg, 60. izdanja Oktobarskog salona, od 20. oktobra do 1. decembra, izložbe i prateći programi odvijaće se na nekoliko lokacija – u galerijama Kulturnog Centra Beograda, u Paviljonu na Cvetnom trgu, Galeriji FLU, u bivšem klubu Akademija, Galeriji ULUS, Galerija SULUJ, u Salonu Muzeja grada Beograda, u Muzeju afričke umetnosti, u izlozima Francuskog instituta i u javnim prostorima u gradu, saopštili su iz Muzeja grada Beograda.
„Izložba pod nazivom Estetika(e) susreta, koju smo zajedno osmislili i koncipirali Matju Lelijevr i ja preispituje susrete u formi umetničke produkcije kao suštinsko i fundamentalno pitanje koje je podstaklo našu želju da ovom temom proslavimo 60. Oktobarski salon. Nastao nakon oslobođenja Beograda na kraju Drugog svetskog rata, Oktobarski salon oličava šest decenija umetničkih susreta i ilustruje snagu umetnosti da prebrodi političke i teritorijalne uspone i padove, neprestano se iznova osmišljavajući uporedo sa stasavanjem novih generacija umetnika kao nosioca i pokretača pitanja svog vremena. Na ovaj način, umetnost se iznova obnavlja i nastavlja da nudi prostor u kojem se nanovo susrećemo, učimo i razvijamo”, ističe Maja Kolarić, direktoka Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, koja sarađuje sa Matjuom Lelijevrom, kustosom u Muzeju savremene umetnosti u Lionu. „Ovo izdanje Oktobarskog salona, u svojoj 60. inkarnaciji, po samom formatu je povod za sjajnu saradnju kroz tri umetnička predloga koje donosi sedam kustosa podeljenih u tri tima. Ovaj specifičan format, za događaj ovog renomea, čini se prilično jedinstvenim i svedoči više nego ikad o važnosti deljenja i udruživanja umova i reči. Dopiranje do drugih, razmena i deljenje je garancija zajedničkog uspeha u dijalogu i saradnji, i s tim u vezi Estetika(e) susreta osmišljene od strane Metjua i mene postaje metod koji prevazilazi samo polje umetničkog stvaralaštva u težnji da ostavi dublji trag unutar društva i naših svakodnevnih odnosa. Postavljanje pitanja susreta u kontekstu međunarodne izložbe, ovogodišnjeg Oktobarskog salona poziv je na avanturu koja je suštinski kolektivna, sastavljena od putovanja i razmena. ”
Radovi predstavljeni u segmentu Nada je disciplina ovogodišnjeg Oktobarskog salona fokusiraju se na definiciju i naš savremeni doživljaj posla, na beskorisnost rada, na vezu rada i umetnosti, objašnjava Ana Knežević, kustoskinja Muzeja afričke umetnosti koja sarađuje sa Linom Džuverović, sa Čelsi koledža za umetnost Univerziteta umetnosti u Londonu, i Emilijom Epštajn, koleginicom iz Muzeja afričke umetnosti. Ana posebno ističe video rad Vrednost odsustva Adrijana Melisa, koji je, iako nastao pre 12 godina, i dalje veoma aktuelan. On govori o nepoverenju prema socijalističkom ekonomskom modelu Kube, gde su javni službenici zbog niskih plata izmišljali izgovore da izostanu sa posla, toliko često da je to postalo redovna praksa koju su čak državna preduzeća počela da tolerišu. „Zato Melis odlučuje da plaća te izgovore dajući ljudima za produkciju video rada tačno onoliko novca koliko vredi njihovo odsustvo sa posla”, kaže Ana Knežević.
Iako se segment Nada je disciplina u procesu rada sa umetnicima razvijao oko slogana i motoa afro-američke aktivistkinje Marijam Kabe, kako obašnjava Emilia Epštajn, kustoskinje Muzeja afričke umetnosti ističu i domaće radove poput rada umetničkog udruženja Karavan iz Valjeva ili rad Snimak pejzaža termita umetničkog dua doplgenger. Članovi Karavana inspirisani su memorabilijama koje pronalaze u romskom naselju Bair, gde Karavanci na zidovima porodičnih kuća muzičara stvaraju murale, uz preporuke i sugestije Bairaca. Snimak pejzaža termita je esej u kome autori posmatraju slike prošlosti rudara u socijalističkom društvu, poredeći ih sa skrivenom slikom rudarenja u kapitalističkom društvu.
„Mnogi od umetnika koji čine ‘sistem’ Nada je disciplina, govore i reaguju za brojne ‘kategorisane’ pojedince – socijalno prognane i zaboravljene, traumatizovane, ili pak svedene da deluju na društvenoj margini”, ističe Emilia Epštajn. „Ključna je distinkcija Marijem Kabe između nade kao emocije i pasivnog stanja, s jedne strane, i nade kao društvenog angažmana koji zahteva prostor, napor i nameru da se razvija, s druge strane. Govorimo, zapravo, o strateškom delovanju u institucijama i kroz institucije i zakone, o spontanom organizovanju u javnom prostoru, na ulicama i u kvartovima, u budžacima i stanovima, ali i o nepozvanom ‘umetanju’ u diskurs.”
Umetnici i učesnici 60. Oktobarskog salona:
Trag
Aldo Đanoti, Alesandra Savioti, Alfredo Har, Danijela Ortiz, Kolektiv Ministarstvo prostora, Lidija Delić, Marija Šević, Nemanja Nikolić i Nina Ivanović, Lusi + Horhe Orta, Marija Ajhorn, Udruženje likovnih umetnika Srbije (ULUS), Frančesko Fonasi
Estetika(e) susreta
Ane Imhof, Anika Kars, Biljana Đurđević, Damir Radović, Edi Dibjan, Ivan Šuletić, Jepe Hejn, Jesper Just, Kjanga Ham, Malgožata Mirga-Tas, Malek Gnaoui, Marina Marković, Nikola Dimitrović, Randolfo Lamonijer
Nada je disciplina
Adrijan Melis Sosa, Darinka Pop-Mitić, doplgenger, I drugi (And Others): Urodnjene politike i prakse umetničkih kolektiva, Jelena Savić, Karavan, Katrin Bem i Jelena Micić, Kiluanži Kija Henda, Mvana, Milica Dukić, Milica Ružičić, Čitalačka grupa za feminističko trajanje (FDRG)
Izvor: Muzej grada Beograda
Foto: Ilustracija / A.M
