Za vreme Prvog svteskog rata u Beogradu policiju su činili uglavnom Mađari, Hrvati i manji broj srba iz Vojvodine. Jedan od Najozloglašenijih policajac pod austro-ugarskom upravom bio je Vincenc Vitman ( VIdman) iz Pančeva koga su smatrali i glavnim upravnikom Beograda.
Vitman je bio šef beogradske policije ili austrijske policije tokom okupacije Beograda. Slanje ljudi u logore i vešanja, javno šišanje, batinjanje, obavezno skidanje kapa kada on prolazi, ali i mučenja, po kojima je bio poznat, dobio je razna imena ali i deo priče majki kako bi naterale decu da ih slušaju.
Skoro je i nepoznato da je Vitman stanovao u kući Milana A. Pavlovića u kojoj je podrum korustio za mučenje građana i na neki način bio je njegov lični zatvor za građane. Svoju okrutnost nije skrivao samo u podrumu već je znao i da javno da prebija žene i decu.
Vitman je uhapšen u Temišvaru i doveden u Beograd novembra 1918. godine. Očekivalo se da će biti osuđen na smrt ili na doživotan zatvor, a neki su verovali i da će ga građani ubiti zbog onoga što je radio. Sud ga je 1921. godine osudio na tri godine zatvora.
Vitmana koji je bio visok i krupan sa zelenim očima, za koje su opisivali da su ledene, verovalo se da je imao i prijatelje bliske tadašnjoj vlasti koji su uticali kako na sud tako i na neke građane da ne svedoče. Neke beograđanke, nad kojima je vršio torturu, su mu opraštale u policiji kada su trebale da daju izjavu o njegovim zverstvima. Nisu mu stvarno opraštale, postojali su tu drugi razloz, kao na primer čuvanje časti.
Vitaman je branio beogradski advokat Miroslav LJ. Uzun Mirković.
