Narodna biblioteka Srbije osnovana je 1832.godine u knjižari Gligorija Vozarevića. Kao dan osnivanja obeležava se 28. februar 1832. godine kada je Dimitrije Davidović poslao pismo knezu Milošu o uređenju biblioteke.
U novembru 1832.godine Knez Miloš je naredio da se jedan primerak od svake štampane knjige ustupi biblioteci , čime je ustanovljena institucija obaveznog primerka.
Do Prvog svetskog rata biblioteka je menjala svoje sedište, da bi nakon Prvog svetskog rata 1921.godine za njene potrebe bila otkupljena fabrika i „Kartonaža Milana Vape“, na Kosančićevom vencu, nakon inicijative 6.aprila, 1921.godine. Za nju je plaćeno 3.000.000 dinara, a u prostorije se uselila januara 1922. godine.
Zgrada koja je bila predviđena kao fabrika za kartonažu imala je pet velikih prostorija sa visokim prozorima. Odmah u ulasku u zgradu bila je smeštena čitaonica za 150 ljudi. U zadnjem delu zgrade nalazili su se rafovi sa jednim delom knjiga, a ostele su bile smeštene u suterenu i na prvom spratu gde su se nalazile i kancelarije biblioteke.
Zgrada biblioteke na Kosančićevom vencu gađana je ciljano, i to po naređenju Hitlera, 6. aprila 1941. godine prilikom nemačkog bombardovanja Beograda. Biblioteka je pomenutog dana pogođena posle 15 časova , a požar je zahvatio biblioteku oko 18 časova koji je utihnuo tek tri dana kasnije.
Uništen je tada knjižni fond od oko 500.000 svezaka, kao i zbirka od 1424 ćirilična rukopisa i povelje (12–17. vek), kartografska i grafička zbirka od 1500 brojeva, zbirke od 4.000 naslova časopisa i 1800 naslova novina, zatim značajna i nedovoljno proučena zbirka turskih dokumenata o Srbiji, inkunabule i stare štampane knjige i celokupna prepiska značajnih ličnosti iz kulture i političke istorije Srbije i Jugoslavije.
