Strelište u Jajincima je bilo najveće mesto egzekucije na teritoriji okupirane Srbije u Drugom svetskom ratu. Tačan podatak koliko je ljudi pogubljeno,prema dosadašnjim podacima, od leta 1941. do jeseni 1943. godine nacisti ubili 80.000 muškaraca, žena i dece.
U Jajnicima su streljani logoraši iz Banjičkog logora,ljudi zbog svoje etničke pripadnosti,komunisti ali i civili kao deo odmazde kojim za svakog ubijenog Nemca mora biti ubijeno 100 civila, a za svakog ranjenog Nemca, mora biti ubijeno 50 ljudi.
Komadant stratišta u Jaincima bio je nemac po imenu Eugen a streljanje su vršili nemački vojnici i 64. policijski rezervni bataljon, koji je bio zadužen i za čuvanje logora Banjica, kao i za izvršavanje masovnih egzekucija na mestima u okolini Beograda.
Osuđeni na smrt su sprovođeni u Jajince Avalskim drumom gde su ih transportovali kamionima da bi ih onda sprovodili do mesta egzekucije.
Za kopanje raka u Jajincima u koje su sahranjivana tela streljanih i ugušenih ugljenmonoksidom bili su angažovani radnici sa Centralnog i Novog groblja u Beogradu. Masovne grobnice su kopane za 100 do 300 leševa.
Na mestu egzekucije je bilo sedam baraka koje su bile za smeštaj logoraša koji su čekali izvršenje smrtne kazne,za nemačke vojnike i komadanta streliša kao i baraka koja je služila kao magacina za čuvanje municije i oružja.
Strelište u Jajincima je zatvoreno u jesen 1943. godine, kada su streljanja počela u Marinkovoj bari i Jevrejskom groblju.
Od 8. novembra 1943. do 2. aprila 1944. godine počelo je eskumacija leševa i uništavanje tragova zločina, spaljivanjem, od strane nemačke. U Beogradu je akcijom uništavanja tela ubijenih rukovodio Gustav Vilhelm Templ, u koordinaciji sa SS majorom Brunom Zatlerom.
Prvo spomen obeležje kojim su komemorirane žrtve ubijene i sahranjene u Jajincima postavljeno je 7. jula 1951. godine, u okviru obeležavanja desetogodišnjice ustanka.
Foto:Wikipedia
Izvor:Beogradske vesti/Wikipedia
