Masakr u Drakuliću,Šargоvcu i Mоtikama je masоvnо pоgubljenje srpskih civila kоje su pоčinile ustaše 7. februara 1942. u banjalučkim naseljima Drakulić, Šargоvac, Mоtike i u rudniku Rakоvac.
U ranim jutarnjim časovima tog kobnog datuma sve do 14h ,ustaše su ubile više оd 2300 srpskih civila,оd kоjih 551 dete a isti dan u banjalučkоj Оsnоvnоj škоli Đura Jakšić,u naselju Šargоvac, izvršen je pоkоlj 52 srpska đaka.
Banja Luka se nalazila je u tom ratnom periodu pod NDH a program koji je fоrmulisaо Mile Budak, biо je da se оčisti Hrvatska оd Srba „ubijanjem jedne trećine, prоterivanjem druge trećine i asimiliranjem preоstale trećine“.
Pripadnici Pavelićeve garde i VIII ustaškog bataljona ,koje je predvodio je kapetan Josip Mišlov u pratnji petrićevačkog župnika, fratra Miroslava Filipovića, a sve je isplanirao raniji ustaški stožernik, dr Viktor Gutićubili,ubili su hladnim oružjem oko 2.300 Srba, većinom staraca, žena i dece.
U Drakuliću je ubijeno 294 dece, u Motikama 207, a u Šargovcu 50.
Istog dana, ustaše su u današnjoj Osnovnoj školi Đura Jakšić, u naselju Šargovac zaklale 52 srpska učenika.
Učiteljica, Dobrila Martinović, poslije rata je dala dragocijenu izjavu Lazaru Lukajiću, koji je napisao i knjigu, koja je zapisana ovako:
“U učionicu je iznenada za vrijeme časa ušao fratar Miroslav Filipović sa 12 svojih ustaša, oponašajući Isusa Hrista i 12 njegovih apostola. Njega sam odranije dobro poznavala. Poznavala su ga i djeca, jer je fratar često prolazio kroz Drakulić, Šargovac i Motike. Bio je obučen u novu ustašku uniformu. Ustaše su stale pored katedre i školske table, okrenuti prema klupama i djeci…
Zatim je fra Filipović zamolio učiteljicu da izvede iz klupe jedno srpsko djete. Učiteljica, ne sluteći šta će biti, izvela je ljepuškast i urednu devojčicu Radojku Glamočanin, ćerku uglednog domaćina Đure Glamočanina, koji je tada bio u zarobljeništvu u Njemačkoj i na taj način preživio rat.
Fratar je nežno prihvatio djete, podigao ga na katedru i onda počeo polako, natenane, da ga kolje pred ostalom djecom, učiteljicom i ustašama. U učionici je nastala vriska i panika. Užasnuta djeca su vrištala i skakala. A Filipović se smireno i jezuitski dostojanstveno obratio svojim ustašama: „Ustaše, ovo ja u ime Boga pokrštavam ove izrode, a vi slijedite moj put. Ja prvi primam sav grijeh na moju dušu, a vas ću ispovjedim i razrješiti svih greha.“
Onda je fra Filipović naredio učiteljici da svu srpsku djecu izvede u dvorište. Potom je otišao u drugu učionicu, pa je i učiteljici Mari Tunjić naredio da izvede svu srpsku djecu. U dvorištu je, na utabanom snjegu, ukrug postavio ustaše, pa naredio djeci da trče pored njih. Kako koje djete naleti, ustaša ga prikolje i izmrcvari. I sve tako dok sva djeca nisu poklana.
Miroslavu Filipoviću je suđeno 1946. pred sudom u Beogradu. Osuđen je na smrt i obešen. Viktor Gutić je posle rata pobegao u Italiju. Prepoznat je i izručen Jugoslaviji. Suđeno mu je pred sudom u Sarajevu. Osuđen je na smrt i pogubljen u Banjaluci 20. februara 1947.
Izvor: Wikipedia/Beogradske vesti
Foto:Wikipedia
